در واقع ستاره داوود نشان دهنده بینهایت فضا است. فرازمینی ها که در آزمایشگاه ها بشر را به وجود آورده اند، ثابت کرده اند که بی نهایتِ کوچک و بی نهایتِ بزرگ ساختار مشابهی دارند. اتم های موجود در دست ما شامل کهکشان های ریز و درشتی هستند که خود شامل سیاراتی دارای بشریتی بسیار کوچک هستند. و کهکشان خودمان یک ذره ی ریز در یک اتم عظیم است که بخشی از یک دنیای عظیم و غیره را تشکیل می دهد، و تا بی نهایت.
“هر آنچه در بالا موجود است در زیر نیز وجود دارد.”


سواستیکا در مرکز بیانگر بینهایت زمان است. همه چیز در جهان در حال تغییر و تحول است. فضا و زمان نه شروع و نه پایان دارند، زیرا همه چیز در همه ی سطوح چرخه ای است.
“هیچ چیز خلق نمی شود، هیچ چیز از بین نمیرود؛ همه چیز به طور مداوم متحول شده و تغییر شکل می دهد.”
