بودن یک انسان با احساسات و دریافت های او از بی نهایتی که او را احاطه کرده و ساخته است، پیوند دارد. با گسترش حس های یک شخص، او ظرفیت خودش را برای احساس ارتباط داشتن با ابدیت و با بی نهایت درون خودش افزایش می دهد.
مراقبه حسی “کتابچه راهنمای دستورالعمل” است که به ما می آموزد که چگونه می توانیم بر تواناییهای هماهنگ کننده در مغز تسلط داشته باشیم، توسط آنهایی که به بهترین وجه شناخته شده اند، کسانی که انسان را طراحی کرده اند.
به فرد اجازه می دهد که از مهار گناه یهودی-مسیحی جلوگیری کند، در حالی که در عین حال در عرفان اثیری آموزه های شرقی قرار نمی گیرد، مراقبه حسی به انسان اجازه می دهد بدن خود را کشف کند و به خصوص یاد بگیرد که چگونه از آن برای لذت بردن از صداها، رنگ ها، بوها، سلیقه ها، نوازش ها و به خصوص یک رابطه جنسی که با تمام حواس خود احساس می شود، تا بتواند ارگاسم کیهانی بی نهایت و مطلق را تجربه کند، که ذهن را با پیوند دادن کسی که به آن می رسد با جهان هایی که از آن تشکیل و ترکیب شده، روشن نماید.
